Plaat 22

'S man's onstuimigheid ...bedwongen door de bezonnenheid van de vrouw, de Muse, Venus. Zijn zin gezuiverd door haar vrije wil, daar komt 't hele verhaal op neer... Zijn dolle streven via haar matrijs vorm en leven gegeven.

Hoe laat het is ?

Maar het is precies midden in 't uur van noen... ergens tussen 't genot van zon en maan... een leger cicades doorboort de wolken... boven kastanjes uit steen zelf druipt. Op de tonen van een fluit, verlegen maar ferm, wakkeren Dame Maan en Sire Zon de minnedrift tot 't uiterste aan... fluit alleen begeleidt hen... en wind waait de sluiers op... verrukte engelen aanschouwen noen's lusten... en nog een beetje meer glijdt de aarde in de zevende hemel naar de verzen van het finale gedicht.

Waar zelfs in de winter lente altijd zomer in de herfst is.

Waarom moet pen dit toch allemaal opschrijven ?

Och ridders, klap toch uw zwepen !