Plaat 18

Twee mensen vormen een troon, vier handen een zetel. De Aarde tolt in warrelende ruimte, Tao glundert.

Evocatie van het ellenbogenkruis ?

Omslag van het Boek der Boeken ?

Illustratie van de diepe waarheid die aan de oppervlakte ligt ?

De roman van de Aarde ?"In het begin, in principio, was het paradijs rond en woonde er reeds een echtpaar ; na ellenlange reeksen millennia van uitdrijving, zondvloed, tegenspoed, rampspoed, labyrinten en impasses bewerkstelligen te zamen het vierkante nieuwe Jerusalem met fundamenten en muren van diamant bezet met edelstenen", zo zou in één zin het hele verhaal geresumeerd kunnen worden. Ulysse keert terug bij zijn lief en herstelt de goede orde in zijn paleis, een epos van miljoenen, miljarden pagina's... iedereen die er is, was of zal zijn staat erin... iedereen een hoofdstuk... rol in het hele eindeloze gebeuren... surprises... stupefacties... duizelingen... bedwelmingen...

Het Boek hangt in een zachte vuurgloed, de Aarde tolt rustig door, de vier handen vormen een vaste en veilige troon, het rond brengt trouw 'n wolkig fruitig vierkant voort, een onstuimig bruidsboeket dat met z'n geuren gans het folio doordringt.

De twee meesters van de overwinning strekken hun gemoed uit in het geheim van de zotte minnelust, niets hebben zij nog te vrezen, ja zelfs staan ze los van leven en dood, zijn ze definitief elders... lachen om tijd en ruimte... hebben zich in de eeuwigheid geworpen.

Och ridders, spuuw toch uw spiesen !